Cumartesi günü 90’da ölen Douglas Turner Ward, olağanüstü bir erişim mirası bıraktı.
Negro Ensemble Company’yi 1967’de Robert Hooks ve Gerald Krone ile birlikte kurduğunda, Sidney Poitier’i incelerken küçük bir rol oynayan “A Raisin in the Sun” ın 1959’daki orijinal kadrosunda Broadway’de yer almıştı.
1960’ların ortalarında Ward, beyaz yüz makyajlı Siyah aktörlerin beyaz karakterleri canlandırdığı kısa hiciv “Day of Absence” ile ve The New York Times’daki “American Theatre: For Whites Only? ” Kariyerini cevabın hayır olduğundan emin olmaya adadı.
Şirketi aracılığıyla Siyah sanatçıların yeteneklerini besleyerek, dikkate değer bir sayının şöhrete dönüşmesini izledi – en azından, oyuncu kadrosunda Denzel Washington, Samuel L’nin de yer aldığı, Charles Fuller’ın Pulitzer ödüllü 1981 yapımı orijinal yapımı “A Soldier’s Play” den gelenler değil. Jackson ve David Alan Grier.
Bu hafta, şirket mezunları ve diğer meslektaşları Ward’ı ve sahayı nasıl şekillendirdiğini hatırladılar. Bunlar konuşmalardan düzenlenmiş alıntılardır.
Samuel L.Jackson ve LaTanya Richardson Jackson
Negro Ensemble Company alums; ortak bir röportajda
LATANYA RICHARDSON JACKSON Büyük Afrikalı-Amerikalı ve Siyah sanatçıların çalışmalarının dünya ve sanatçıların kendileri için egemen kültür kadar önemli olmasını istiyordu. Ve o orijinal Negro Ensemble Company’ye olan sevgisi, sanatla ilgili konuşmasında her zaman ilk sıradaydı, çünkü tüm bu oyunculara çok saygı duyuyordu ve işin içinde en iyinin en iyisini temsil ettiklerini düşünüyordu.
SAMUEL L. JACKSON Yanında dört gazete falan taşıyordu. Her gün. Ve provada olduğumuzda, tiyatronun arkasına oturup gazeteyi okurdu. Sol arka köşede gazeteyi okurdu ve sonra yukarı bakardın ve ilk perdeyi bitirdiğinde tiyatronun ortasında gazeteyi okurdu. ve sonra başka bir köşede gazete okurdu ya da balkonda gazete okurdu. Ve provanın sonunda aşağı iner ve size notlar verirdi! Ve biz de “Gazeteyi okuyorsunuz!” Ve sonra, gazeteyi okurken yalnızca kötü bir satır okurken veya bir şey çaldığında baktığını öğrenmeye başladık.
Soldan, Sophie Okonedo, Denzel Washington, LaTanya Richardson Jackson, Bryce Clyde Jenkins ve Anika Noni Rose, Ethel Barrymore Tiyatrosu’nda 2014 yılında “A Raisin in the Sun” performansında. Kredi. . . Sara Krulwich / The New York Times
LATANYA RICHARDSON JACKSON Doug ile iletişim halinde kaldık. “Üzümlü” yaparken sahneden indiğimizde gördüğüm ilk kişilerden biriydi.
SAMUEL L. JACKSON “Shaft” yaparken bir gece karavanıma girdiğini hatırlıyorum.
LATANYA RICHARDSON JACKSON Evet, artık halkına ayak uyduruyordu. Seni bulurdu.
SAMUEL L. JACKSON Bazen insanlar geçtiklerinde, evrendeki deliği gerçekten hissedebilirsiniz. Bu onlardan biri.
Robert Hooks
Negro Ensemble Company’nin kurucusu
Yolda “Güneşte Bir Kuru Üzüm” ile bağlandık. Douglas, Sidney Poitier rolünü, Walter Lee’yi [Younger] oynadı. Bu rol, en başından beri üzerinde yeterince çalışmamıştı.
Çok entelektüel bir adamdı. Her zaman her şeyi okuyun. Ben politikayla hiç ilgilenmedim. Ama “Üzümdeki Güneş” i kapattığımızda ben bir politikacıydım. Her zaman siyaset konuştuk. Siyah sanatı hakkında konuştuk.
Yazısıyla ilgili tüm mizah anlayışı klasikti. Elbette, tüm Siyahların bu Güney kasabasından kaybolduğu “Yokluk Günü” nde bunu kanıtlıyor. Bu çok komik. Ama gülen beyazlar, kafaları koridorda yuvarlanırdı çünkü Douglas’ın yazdığı türden bir mizah buydu: aşağılayıcı, sert şeyler.
Hayatımda tanıştığım tüm erkekler arasında en büyük etkiyi yaratan oydu. Babam ben 2 yaşındayken öldü. Ama Douglas Turner Ward ile tanıştığımda bir babam ve bir erkek kardeşim vardı.
Phylicia Rashad
Negro Ensemble Company şap; yazılı bir açıklamada
Douglas Turner Ward, bu duyarlılıkları tiyatro sanatına getiren bir “Dünyanın tuzu” kişisiydi. Cüretkardı. Cesurdu. O dürüsttü. Kibardı. Birçok tiyatro sanatçısına yer açtı. Uzay bile yarattı.
Woodie King Jr.
Yapım direktörü ve kurucusu Yeni Federal Tiyatro
“A Raisin in the Sun” da turneye çıkıyordu ve Detroit’teki Cass Tiyatrosu’na geldiler, ben de oyunu izlemeye gittim ve bekledim. Sonra onları otele geri götürdüm ve konuştuk. Ertesi gece ve sonraki gece geldim. Sonunda dediler ki, “New York’a gittiğinde, adamım, her zaman konuşabiliriz. “Sen bu iki haftadır Detroit’teyken, yarın tekrar gelebilir miyim?” Dedim. Douglas Turner Ward ile ilk karşılaşmam buydu.
İki hafta sonra Sidney Poitier’i “The Defiant Ones” ta izledim. Bu iki koyu tenli oyuncu oyunculuk mesleğine bir nevi damga vurmuş gibi. Ben de olmak istediğim buydu. Mümkün görünüyordu. Kesinlikle mümkün.
Sade Lythcott
CEO’su Ulusal Siyah Tiyatro, annesi Barbara Ann Teer tarafından kuruldu.
Douglas ve annem sanatsal bir şekilde birlikte büyüdüler. 1960’ların ortası, ülkemizde çok önemli bir andı. Siyah bilincinin doğuşuydu. Ve “Yokluk Günü” çok ufuk açıcı bir çalışmaydı. Annem içindeydi. Ve bu, ilişkilerinin çoğu için bir metafordu: sahnede ve sahnenin arkasında, hikayelerimizi anlatırken devrimci ve doğru hissettiren bir şey yapmak için destek ve bu devrim olabilirdi – Siyah hikayeler Douglas yazdı. Bizim bakış açımıza göre, ülkenin sormadığı sorular.
David Alan Grier
Negro Ensemble Company şap
Detroit’te büyürken Negro Ensemble’ı okudum. Ailem beni “The River Niger” adlı bir yol şirketine götürdü. Bunlar benim için sanatsal kahramanlardı ve özellikle Douglas Turner Ward. “A Soldier’s Play” şirketine [orijinal prodüksiyonda] girdiğimde, onun için seçmelere katıldım. Gerçekten gergindim ve beni yönetti ve görevlendirdi.
2009’da “Yarış” yapmak için şehirdeydim ve eskiden takıldığımız bir restoranda Doug ile karşılaştım. O geldi ve “Sizi televizyondaki tüm başarınızdan dolayı gerçekten tebrik etmek istiyorum ve filmde. Ama lütfen, beyler ”- yani ben, Denzel, Sam Jackson, kendimi onların seviyesine koymak istemem ama hepimiz oyunda birlikteydik, bizim bağlantımız buydu – dedi ki,” Tiyatroyu unutma dostum. Her zaman geri dön. Sana burada ihtiyacımız var ve tiyatronun burada sana ihtiyacı var. ”
Bazen bu sözler, o akıl hocalığı anları çok anlamlıdır ve çok derin bir şekilde yankılanır.
Kenny Leon
Broadway prodüksiyon direktörü “ Bir Askerin Oyunu ”, 2020’de
Amerikalı bir yönetmen olarak benim için en büyük deneyim, o sahnede Douglas Turner Ward ve Charles Fuller’ı aramam için o açılış gecesi perdenin kapanmasıydı. Doug’un oraya gelip gülümsemesini sağlamak.
Hattie Winston
Negro Ensemble Company’nin kurucu üyesi
Douglas Turner Ward sorumlu – ve bunu tereddüt etmeden söylüyorum – sadece Sam ve LaTanya, Denzel ve benim değil, Phylicia Rashad, Debbie Allen, Charles Weldon, Adolph Caesar oradan geldi. Sadece oyuncular değil, kostüm tasarımcıları, set tasarımcıları, yönetmenler.
Michael Schultz, şirketteki ilk prodüksiyonumuzu, Doug’ın arkadaşı olan Alman oyun yazarı Peter Weiss’in yazdığı “Lusitanian Bogey’in Şarkısı” adlı oyunu yönetti. Her şey Afrika’daki sömürgecilikle ilgiliydi. Bu oyunla N.E.C., Londra’daki uluslararası tiyatro festivalinde Amerika Birleşik Devletleri’ni temsil etmek üzere seçildi. Bu muazzamdı.
Yani Douglas Turner Ward, o kalbimde ve her zaman kalbimde olacak. Benim kim olduğumdan o sorumludur. Hepsi Doug’dan geldi. Biz onun çocuklarıyız.