Her Cuma, The New York Times’ın pop eleştirmenleri haftanın en dikkat çekici yeni şarkıları ve videolarına ağırlık veriyor. Sadece müziği mi istiyorsun? Spotify’daki Oynatma Listesini buradan dinleyin (veya profilimizi bulun: nytimes). Duyduğun gibi mi? Bize bildirin theplaylist @ nytimes. com.tr ve Louder haber bültenimize kaydolun, haftada bir pop müzik kapsamımızın patlaması.
Dawn Richard, “Bussifame”
Dawn Richard, Nisan albümü “Second Line” ın önizlemesi olan yeni single’ında söylerken “Bussifame” e dört hece veriyor – “Bust it for me” de olduğu gibi. Mardi Gras’ta yayınlanan video, (ne yazık ki adı geçmeyen) bir New Orleans bando grubunun ikinci kademe vuruşunda dans eden biriyle başlıyor. Ardından, Richard ve dansçıları, terk edilmiş eski bir Holiday Inn’deki dev grafitinin dışında sivri, fütüristik kostümler giyerek, pist başlıyor. “Ayaklar ritim / Bussifame, ikinci çizgi ile hareket ediyor,” diye bağırıyor, eve ikinci dizeden daha yakın olan bir elektronik parçada boğuk bir sesle, ama sadece sımsıkı senkop seviyelerini eklemeye devam ediyor. JON PARELES
Amythyst Kiah, “Black Myself”
“Black Myself” klişeleştirme ve ayrımcılığın kör bir kataloğu olarak başlıyor – “Ben yürürken kapıları kilitlesen iyi olur / ‘Çünkü ben Siyahım – son ayetinde Siyah dayanışmasını ve kendi kaderini tayin hakkını onaylamadan önce. Şarkı, Amythyst Kiah onu Folky all-star ittifakımız Our Native Daughters ile ilk kaydettiğinde zaten bluesy bir soluktu; şimdi onu daha dolgun bir stüdyo prodüksiyonuyla yeniden ziyaret ediyor, bozuk gitarını daha fazla efekt, daha fazla katman ve daha büyük bir vuruşla güçlendirerek ekstra güç katıyor. PARELLER
Michael Wimberly, başrolde Theresa Thomason, “Madiba”
Kekemelik bir bas hattında, tüyler ürperten balafon ve wah-wah-sırılsıklam gitarda, gospel vokalisti Theresa Thomason, yaşadığı mücadelelere sadık kalarak ve mirasını ileriye taşımaya yemin ederek Nelson Mandela’ya sarsılmaz bir övgü sunuyor. “Her zaman sola bakmak, her zaman sağa bakmak / Her zaman insanların gerçeğini savunmak / Seni asla unutmayacağız” diye şarkı söylüyor. Şarkı, perküsyoncu ve çok enstrümantalist Michael Wimberly’nin dünyanın dört bir yanından çeşitli müzisyen gruplarıyla kaydettiği son albümü “Afrofuturism” den geliyor. GIOVANNI RUSSONELLO
24kGoldn, “3, 2, 1”
24kGoldn’un hip-hop versiyonu, özünde pop-punk, R&B’in en zayıf katmanıyla kaplanmış, yani fazlasıyla pop. Son single’ı Iann Dior’la 1 numara olan “Mood” Hot 100’de hala 5. sıradayken çıkan son single’ı gergin, sinirli ve son derece verimli, melez popun bir emri oldu. JON CARAMANICA
Lil Yachty, Kodak Black, “Hit Bout It”
Lil Yachty, KrispyLife Kidd, RMC Mike, Babyface Ray, Rio Da Yung OG, DC2Trill ve Icewear Vezzo, “Royal Rumble”
Üç ya da daha fazla yıl önce, Lil Yachty’yi hip-hop’un çok yönlü yeteneklerinden biri olarak tanımlamazdınız. Ve yine de, hapisten yeni çıkmış Kodak Black ile güçlü bir düet olan “Hit Bout It” in gergin bir vuruşunu hızlı bir şekilde yapıyor. Bu, son birkaç yıldır o sahneyi tanımlayan ve Yachty’nin bir yakınlığı olduğu (çoğunlukla) büyük Michigan rapçilerinin (çoğunlukla) ardışık olmayan sert konuşmalarla dolu sahte bir kurgu olan “Royal Rumble” dan iki haftadan daha kısa bir süre sonra geliyor. oldukça yetenek) için. Bunun yerine, yiğit Icewear Vezzo ve up-and-comer Babyface Ray’in harika dizelerine odaklanın. CARAMANICA
Mahalia başrolde Rico Nasty, “Kıskanç”
İngiliz şarkıcı Mahalia ve Maryland rapçi-şarkıcı Rico Nasty’nin erkek gururunu rasgele yıkarken, “Kıskanç” ın ima edici, iki akorlu şarkısında bir flamenko gitar örneği kıvrılıyor. Mahalia gardırobunu, arabasını, “mürettebatını” ve ilgisizliğini sergilerken, “İstediğimi yapacağım / Sensiz sıkışıp kalmayacağım bebeğim,” diye açıklıyorlar. O kalbe sahip olmadıkça benim yoluma çıkamazsın, diye şarkı söyledi durgun ve umursamaz bir şekilde. PARELLER
Chris Pattishall, “Boğa”
Yükselen piyanist Chris Pattishall, ilk albümü için 75 yıl geriye giderek Mary Lou Williams’ın 12 bölümlük “Zodiac Suite” i yeniden ziyaret etti. Sonuç ne aşırı nostaljik, ne de yeni çıkmış ve aldatıcı değil. Pattishall’ın “Zodyak” ı, tam da bu eski malzemenin ne kadar derinden ve kişisel olarak onda yankılanıyor göründüğü için şaşırtıcı bir başarıdır. Pattishall, anlatı duygusundan ödün vermeden, bireysel kompozisyonlardaki atmosferler ve kayıtlar arasında seksek gibi göründüğü için Williams’a özellikle ilgi duyduğunu söyledi. Bu, Pattishall’ın beşlisini dönen, blues gibi bir nakaraya götürdüğü, hızlı bir hızlanmadan önce ruminatif piyano geçişiyle başlayan, albümünün ilk parçası “Taurus” (Williams’ın kendi yıldız işareti) üzerinde doğrulandı. RUSSONELLO