Başkan işler konusunda ne yapmalı?
30 yıldır Demokratik yönetimler, genel ekonomiye odaklanarak ve hareketli bir işgücü piyasasının izleyeceğine güvenerek bu soruya yaklaştılar. Ancak Demokratlar arasında – birçok ana akım ekonomistle birlikte – piyasanın tek başına işçilere tam bir anlaşma sağlayamayacağı yönünde artan bir his var.
Milyonlarca işi yok eden bir sağlık krizi, Siyah toplulukların yoksun bırakılmasına dikkat çeken bir şehir protestosu yazının ve derin ekonomik ve sosyal bölünmeleri açığa çıkaran başka bir başkanlık seçiminin ardından, bazı politika yapıcılar, o zamandan beri kullanılmayan bir politika aracını yeniden gözden geçiriyor. Büyük Buhran: Federal hükümetin, isteyen herkese doğrudan iş sağlaması.
Görünürde siyaset her zamanki gibi sıkışmış görünüyor. New Jersey Demokrat Senatör Cory Booker, 2018 ve 2019’da 15 şehir ve bölgede, federal masraflar karşılığında eğitim arayan herkese eğitim ve garantili bir iş sunacak pilot programlar kurmak için faturalar çıkardı. Her iki çaba da başarısız oldu.
Ve Kongre’deki ilerici Demokratlar, 2019’da Yeşil Yeni Anlaşma’nın bir parçası olarak bir federal iş programı önerdikten sonra, Wyoming’in 3 Nolu Cumhuriyetçi Temsilcisi Liz Cheney, “Hükümete ve oturan bazı meçhul bürokratlara vermeye hazır mısınız? Washington, DC’de, hayatınız için bu seçimleri yapma yetkisi? “
Ancak ekonomiye hükümet müdahalesi söz konusu olduğunda, politik parametreler değişti. 2008 mali krizinden sonra 1 trilyon dolarlık uyarıyı geçmekte tereddüt eden bir sistem, 2 doları geçmekte hiçbir sorun yaşamadı. Geçen Mart ayında 2 trilyon kurtarma ve Aralık’ta 900 milyar dolar daha fazla. Başkan Biden bunu 1 $ ile tamamlamaya çalışıyor. 9 trilyon paket.
Muhafazakar bir düşünce kuruluşu olan American Enterprise Institute’de bir ekonomist olan Michael R. Strain, “Pandeminin bir sonucu olarak politika söyleminin sınırları oldukça genişledi” dedi.
Solda, alışılmışın dışında olanı denemek için bir fırsat duygusu var. Clinton yönetiminde Çalışma Departmanının baş ekonomisti olan Harvard profesörü Lawrence Katz, “Bir iş garantisi kendi başına gerekli veya politik olarak mümkün olmayabilir” dedi. “Ama daha fazla deney görmeyi çok isterim. ”
Ve Amerikalılar bu fikri dikkate almaya istekli görünüyorlar. Kasım ayında, Carnegie Corporation, Covid-19 salgını sırasında işlerini kaybeden kişilere iş fırsatları sağlamak için hükümet müdahalesine ilişkin tutumlar üzerine bir Gallup anketi yaptırdı. Ankete katılanların yüzde 93’ünün bunun iyi bir fikir olduğunu düşündüğünü ve Cumhuriyetçilerin yüzde 87’si dahil olduğunu buldu.
Anketörler bu çabaya varsayımsal bir fiyat etiketi koyduğunda bile – 200 milyar $ veya daha fazla – ankete katılan her 10 kişiden neredeyse dokuzu, faydaların maliyetten ağır bastığını söyledi. Demokratların ve Cumhuriyetçilerin ağır çoğunluğu da hükümet işlerini daha cömert işsizlik yardımlarına tercih etti.
Soru şu ki, Biden yönetimi Yeni Düzen’den beri uygulanmayan bir politikayı benimseyecek mi?
New School for Social Research’de ekonomi profesörü olan Darrick Hamilton, “Federal bir iş garantisinde çıtayı koymaya çalıştık” dedi. O, Kasım seçimlerinden önce Demokrat Parti’nin arkasında birleştirebileceği bir ekonomik strateji tasarlamak için Bay Biden’in temsilcileriyle birlikte çalışan Senatör Bernie Sanders’ın danışmanları arasındaydı. “Getirdiğimiz şeyin temel taşıydı.”
Hükümet, ekonomik kriz nedeniyle yerlerinden edilen işçileri temizlediğinden, en azından kağıt üzerinde bir iş garantisi resesyonları büyük ölçüde yumuşatırdı. Ancak Başkan Franklin D. Roosevelt’in Büyük Buhran nedeniyle yerlerinden edilen milyonlara iş sağlama programlarından farklı olarak, şimdi fikir sadece işsizliği ele almak değil, iyi zamanlarda bile işleri iyileştirmektir.
Federal hükümet saatte 15 dolar artı sağlık sigortası karşılığında iş teklif ederse, iş gücüne bağlı kalmak isteyen özel işverenleri en azından bu kadar ödeme yapmaya zorlar. Dr. Hamilton, federal bir iş garantisinin “iş için asgari standartları belirlediğini” söyledi.
Başkan sonuna kadar gitmeye hazır görünmüyor. “Oraya varamayacağımızdan şüpheleniyorduk,” dedi Dr. Hamilton.
Bay Biden’ın iyileşme planı, bir grup yeni halk sağlığı çalışanını eğitme ve 100.000 tam zamanlı çalışanın halk sağlığı departmanları tarafından işe alınmasını finanse etme çabalarını içermektedir. Çocuk bakımı ve yaşlı bakımına erişimi genişletme taahhüdü, bakım mesleklerinde iyi, iyi ücretli işler yaratma vaadiyle birleşti. Ve – henüz programlara dönüştürülmemiş yollarla – temiz enerjide 10 milyon kaliteli iş yaratılmasını teşvik etme sözü verdi.
Bay Biden’ın Ekonomi Danışmanları Konseyi üyesi Heather Boushey, “İnsanların iş başında olması için programların ulusun ihtiyaçları ile eşleştirilmesine yönelik bir dizi teklif var” dedi.
Yine de geniş bir iş garantisi fikri hala çok uzak bir yeniliktir. Yeni başlayanlar için pahalı olurdu.
Dr. Federal bir iş garantisini tercih eden Duke Üniversitesi’nden Hamilton ve William A.Darity Jr., maliyeti tahmin etmeye çalıştıkları bir 2018 araştırması yayınladılar. 2016 istihdam rakamlarına dayanarak ve iş başına ortalama 55.820 ABD doları maliyet varsaydığından, faydalar dahil 654 milyar ila 2 ABD dolarına mal olacağını buldular. Bir dereceye kadar yüksek ekonomik çıktı ve vergi geliri ile gıda kuponu ve işsizlik sigortası gibi diğer yardım programlarındaki tasarruflarla dengelenecek olan yılda 1 trilyon.
Ve işgücü piyasasına büyük ölçekli bir hükümet müdahalesi olasılığı çetrefilli soruları gündeme getiriyor.
Birincisi, hükümetin bir iş garantisini yerine getirmek için teklif edebileceği çalışma belirlenir. Sağlık ve altyapı projeleri, yüksek kaliteli yaşlı bakımı ve çocuk bakımı gibi belirli becerilere sahip çalışanları gerektirir. Diyelim ki, park bakımı veya eğitim yardımcıları olarak işler, yerel yönetimlerin halihazırda yaptıklarına tecavüz edebilir.
Dahası, federal işlerin mevcudiyeti, McDonald’s veya Walmart gibi düşük ücretli işverenler için işgücü denklemini büyük ölçüde değiştirecektir. Dr. Strain, saatte 15 dolar artı sağlık yardımları ödeyen bir işin evrensel federal garantisinin “işgücü piyasasını yok edeceğini iddia ediyor. ”
Bazı zengin ülkelerin genç yetişkinler için iş garantileri vardır. 2013 yılından bu yana, Avrupa Birliği 25 yaşın altındaki herkesin eğitim veya iş almasını sağlamak için bir programa sahiptir. Ancak bu programlar, özel istihdamın sübvanse edilmesi üzerine inşa edilmiştir, devlet işleri sunmamaktadır.
Pek çok Avrupa ülkesi, salgın sırasında özel maaş bordrolarını sübvanse ederek işverenlerin işçileri işten çıkarmak yerine çalışma saatlerini azaltmalarına izin verdi.
Amerika Birleşik Devletleri, 1996’da kabul edilen Çalışma Fırsatı Vergi Kredisi adında sınırlı bir ücret sübvansiyon programına sahiptir. Yiyecek damgası alanlar, gaziler veya suçlular gibi belirli kategorilerden işçi kiralayan işverenler için 9,600 $ ‘a kadar kredi sağlar.
Gelişmekte olan ülkeler, Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü’nün 2018’de söylediği iş garantilerini denedi, “gelir sağlamanın ötesine geçip, bir iş sağlayarak, bireylerin işgücü piyasası ile (yeniden) bağlantı kurmasına, kendi kendine saygı, beceri ve yeterlilikler geliştirir. Ancak daha gelişmiş ekonomilerde, “kamu sektörü programlarıyla ilgili geçmiş deneyimler, bunların katılımcıların program sonrası sonuçları üzerinde ihmal edilebilir etkileri olduğunu gösterdi. ”
İşgücü piyasası politikalarının etkililiğine ilişkin araştırmaya 2017 yılı özeti – Berkeley Kaliforniya Üniversitesi’nden David Card; Berlin’deki Humboldt Üniversitesi’nden Jochen Kluve; ve Viyana Üniversitesi’nden Andrea Weber – işçilerin becerilerini geliştiren programların en iyi sonucu verdiğini, “kamu sektörü istihdam sübvansiyonlarının işçiler için küçük, hatta olumsuz ortalama etkileri” olduğu sonucuna vardı. Birincisi, özel işverenler, işçilerin hükümetin maaş bordrosunda edindikleri deneyime değer vermiyor gibi görünüyor.
Irvine’deki California Üniversitesi’nden bir başka ekonomist David Neumark, işçiler için insana yakışır bir yaşam sağlamak için yeni politikalara ihtiyaç duyulduğundan şüpheleniyor. Düşük ücretli çalışanların kazançlarını tamamlayan kazanılmış gelir vergisi kredisi gibi programların sadece daha cömert hale getirilmesi gerektiğini söyledi.
Araçları kaçırdığımızdan emin değilim, dedi. “Aksine, sahip olduğumuz aletler konusunda çok cimri davranıyoruz. ”
Dr. Neumark, hükümetin çalışan Amerikalılara yardım etmek için müdahalesi fikrinin siyasi sağda bile ilgi kazandığına dikkat çekiyor. “Cumhuriyetçiler en azından düşük gelirli insanlar için bazı malları teslim etmeleri gerektiği gerçeğinden daha fazla bahsediyorlar” dedi. Belki bazı konularda uzlaşmak için alan vardır. ”
Amerikan Girişim Enstitüsü’nden Dr. Strain, geniş bir garantinin aksine, yeni çabalar için yer görüyor. “Eğer soru ‘İnsanlar için fırsatları artırmak için daha agresif işgücü piyasası politikalarına ihtiyacımız var mı?’ İse cevap evettir,” dedi. Ben bunu ekonomik açıdan değil, ahlaki bir zorunluluk olarak görüyorum. ”
Jack Begg araştırmaya katkıda bulundu.