Sadece 500 abonesi var. Yine de, Beyaz Saray’dan küçük bir ofis blokunda üç kişilik bir personel tarafından üç ayda bir yayınlanan 15 yaşındaki Democracy: A Journal of Ideas, Trump sonrası dönemin en etkili yayınlarından biri olabilir.
Başkan Biden’in Dışişleri Bakanı ve genelkurmay başkanı da dahil olmak üzere 25 Kabine düzeyindeki görevlileri ve atananlarından altısı ve diğer birçok üst düzey yönetim üyesi, sayfalarında denemeler yayınladı, şimdi politikaya çevrilebilecek teoriler dalgalandı. .
Democracy’nin basılı baskısında fotoğraf veya illüstrasyon yok ve web sitesi çıplak. Podcast ve makalelerinin başlıkları yok – “Meritokrasi ve Hoşnutsuzlukları”; “Ücret Durgunluğu Nasıl Sona Erdirilir”; “Çok Taraflılığı Savunun: İnsanların İstediği Budur” – tam olarak tıklama tuzağı değildir.
Georgetown seti için kokteyl partileri yerine Hyatt’ta kamu politikası tartışmalarına ev sahipliği yapan büyük bir sosyal varlığı olan yayınlardan biri de değil.
Derginin 2009’dan beri editörü olan Michael Tomasky, “Pek pizazz yok,” dedi.
Ancak 1990’ların Yeni Cumhuriyeti, Bill Clinton yıllarında “Shattered Glass” filminde anlatıldığı gibi “Air Force One’ın uçuş dergisi” olsaydı, Demokrasi Biden döneminde de benzer bir rol oynayabilirdi.
Bay Biden’ın genelkurmay başkanı Ron Klain, Democracy için “Salgın Tehdidiyle Yüzleşmek” adlı 2016 tarihli bir makalesinde, şimdi ileri görüşlü görünen bir uyarıda bulundu. Ulusal güvenlik danışmanı Jake Sullivan, 2018 Demokrasi makalesinde, son yıllarda pek çok seçmeni harekete geçiren Washington karşıtı retoriğe rağmen, çoğu Amerikalının iddialı federal programları memnuniyetle karşılayacağını savundu.
Başkan Barack Obama yönetiminden kabine düzeyindeki yetkililer, son zamanlarda Demokrasiyi haleflerine tavsiye göndermek için bir araç olarak kullandılar. Sayın Obama yönetimindeki Ekonomi Danışmanları Konseyi’nin başkanı olan ekonomist Jason Furman, büyük kardeş tonunu benimseyen bir denemede, Bay Biden’ın ekip üyelerine doğrudan hitap etti.
“Kimsenin sizinle bir şeyi kontrol etmesine veya sizi dinlemesine gerek yok, söylediklerinizi yapmak bir yana,” diye yazdı. “Tek bir gücünüz var: ikna etme fırsatı. İnsanlar sizin bazı yararlı içgörüleriniz veya girdileriniz olduğunu düşünüyorsa, söylediğinizde doğru olabilir ve genellikle ekibin yardımcı bir üyesiyse, o zaman sadece olabilir başkanın alacağı en önemli kararlardan bazılarını şekillendirebilir ve olumlu politikanın gerçekleşmesine yardımcı olabilir. ”
Son Demokrat cumhurbaşkanı yönetiminde, dergi siyasi kariyerlerin yapılmasına yardımcı oldu. O zamanlar Harvard Hukuk Fakültesi profesörü olan Elizabeth Warren, mortgage ve kredi kartlarını düzenlemek için federal bir kurumun kurulmasını tartışan Yaz 2007 sayısında bir makale yayınladı. Daha sonra, fikir Tüketici Mali Koruma Bürosu olarak hayata geçerken Bay Obama’ya tavsiyede bulundu.
Democracy’nin kurucularından Andrei Cherny, 2006 yılında ilk sayısını yayınlayan derginin “R. & D. skunk-work of ideas. ”
“Bir fikir zinciri olduğunu düşündük – bir fikrin Demokrasi gibi bir yerden başlayıp daha sonra bir düşünce kuruluşuna veya üniversiteye gideceğini ve ardından bir gazetenin başyazı sayfası için yazacak biri tarafından okunacağını düşündük. Clinton yönetiminde ve John Kerry’nin başkanlık kampanyasında çalışan Bay Cherny, “bir kitlesel pazar dergisi ve ardından Capitol Hill’de bir yasama yardımcısının eline verin,” dedi.
Dergiye, Başkan George W. Bush’un ikinci dönemini kazanmasından kısa bir süre sonra, siyasi konuşma yazarı Kenneth Baer ile başladı. L Street’teki bir pub olan ve o zamandan beri iflas eden Mackey’s’de bir şeyler içerken hayalini kurdular.
2000 kampanyası sırasında Al Gore için konuşmalar yazan ve daha sonra Sayın Obama’nın Beyaz Sarayında çalışan Bay Baer, ”Şu anı gerçekten karşılayacak fikirlere ihtiyacımız vardı,” dedi. “Açılış denemesinde dediğimiz gibi, üç ayda bir yayınlanan küçük bir derginin biraz anakronik bir fikrinin bir rolü vardı. “
Ulaştırma bakanı Pete Buttigieg Demokrasi için yazdı. Kredi. . . New York Times için Travis Dove
Demokrasi’nin kurucuları, National Review and Commentary gibi muhafazakar yayınlardan esinlenmişti.Okuyuculara fikirlere zemin hazırlarken ve siyasi kariyerleri başlatmaya yardımcı olurken on yıllardır devam ediyordu, tıpkı ilk kadın Jeane Kirkpatrick’inki gibi. Birleşik Devletler Birleşmiş Milletler büyükelçisi.
Muhafazakar The Weekly Standard’ın eski editörü William Kristol, küçük dergilerin sosyal medya çağında bile etkili olabileceğini söyledi. Muhafazakâr dergi National Affairs – babası Irving Kristol’ün 1965’te kurduğu yeni muhafazakar Kamu Çıkarı’nın halefi – çağdaş bir örnek.
“Gerçekten parlak bir genç veya yüz parlak genç bir şey okursa,” diye ekledi Bay Kristol, “o zaman buna değer. ”
Bir Washington düşünce kuruluşu olan New America’nın CEO’su ve Democracy’nin yayın danışma komitesi üyesi Anne-Marie Slaughter, eski medyanın hala geçerli olduğu görüşünü destekledi. “Bu,” İşte bir fikir “diyecek kadar kısa ve yeterince geniş, ancak ona biraz ağırlık vermeniz gerekecek kadar ciddi,” dedi.
Chicago Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde Demokrasi için yazılar yazan bir profesör olan Aziz Huq, derginin “konuşma sınırları dahilinde tuhaf bir fikir gibi görünmesini sağlamak için iyi bir forum olduğunu söyledi. “Kongre’yi federal mahkemeler üzerinde daha fazla etki sahibi olmaya çağıran 2016 tarihli makalesi, kendisi Demokrasiye katkıda bulunan Pete Buttigieg ve aynı zamanda Bay Biden’ın ulaşım sekreteri – 2019’da Demokratik bir ön tartışmada yinelendi.
Columbia Üniversitesi’nde muhafazakar medyayı inceleyen yardımcı araştırma görevlisi Nicole Hemmer, yazar ve ateşli adam William F. Buckley Jr. 1955’te National Review’i başlattığında muhafazakar fikirleri yönlendirebilecek sağcı bir medya ekosistemi hayal ettiğini söyledi. ana akıma. Çalışmaları, 25 yıl sonra Başkan Ronald Reagan’ın platformunda sınırda olduğu düşünülen fikirlerin taşınmasına yardımcı oldu.
“Küçük dolaşım sorun değil,” dedi.